სსრკ-ში, საშუალო სკოლის მაღალ კლასებში იყო საგანი "ლოგიკა", რომელიც ვინოგრადოვისა და კუზმინის ამავე სახელწოდების სახელმძღვანელოთი შეისწავლებოდა. შესაბამისად, დღეს 50 წლამდე ასაკის პირებს ეს შესანიშნავი წიგნი რომ წაეკითხათ, აღარ დასვამდნენ სულელურ კითხვებს. სწორედ ამიტომ, საქართველოს უნივერსიტეტებში ერთიანი ეროვნული გამოცდის ჩაბარებისას, დიდი სკანდალების შემდეგ, გაუქმდა ლოგიკური აზროვნების (უნარ-ჩვევების) ტესტი, რომელსაც ქართველ ახალგაზრდებს საგანგებოდ არავინ ასწავლის! მეტიც, საქართველოში აკრძალულია ლოგიკური აზროვნება, რადგან მას შეუძლია მიიყვანოს დასკვნებამდე, რომლებიც განსხვავდება მესამე ქვეყნებისთვის გათვალისწინებული მზა სტანდარტული შაბლონებისგან „Made in USA“, რომელსაც, ტელემედიის პროპაგანდის ჰიპნოზის ქვეშ, უნერგავენ მოსახლეობას უმაღლესებში და სკოლებში, მედიისა და არასამთავრობო ორგანიზაციების - ე.წ. სამოქალაქო სექტორის - მეშვეობით.

   განსაკუთრებით საზიანოა, როცა ლოგიკური აზროვნების უნარის ნაკლებობას განიცდიან მუდამ ტელეეკრანებზე გამოჭიმული ქართველი პოლიტიკოსები და „ცნობადი სახეები“, ჟურნალისტები და „პოლიტოლოგები“. ქართულ ტელევიზიაში შექმნილია ათობით სტუდია საბჭოთა სამზარეულოს მოდელით, სადაც რამდენიმე სკამზე მაგიდის ირგვლივ იკრიბებოდნენ ისინი, ვისაც არ ეზარებოდა ხელისუფლების წინააღმდეგ ჭორაობა „ჩაის ჭიქაზე“. მაგრამ საბჭოთა კავშირში, კომპარტიის ცეკა-სა და საკავშირო რესპუბლიკების პარტიის ცენტრალურ კომიტეტებში არსებობდა პროპაგანდისა და აგიტაციის განყოფილებები, რომლებიც პასუხისმგებელნი იყვნენ იდეოლოგიაზე, განსაზღვრავდნენ ოფიციალურ საინფორმაციო პოლიტიკას. ის გამოიხატებოდა მხოლოდ რამდენიმე ცენტრალურ და ადგილობრივ გაზეთში („პრავდა“, „იზვესტია“, „კომსომოლსკაია პრავდა“, შესაბამისად, „ზარია ვოსტოკა“ და“მოლოდიოჟ გრუზიი“) და ორ სატელევიზიო არხში - ადგილობრივსა და ცენტრალურში. რა თქმა უნდა, არსებობს კატეგორია თანდაყოლილი ლოგიკური აზროვნების უნარით, რომელიც არ საჭიროებს სპეციალურ მომზადებას, მაგრამ ასეთი ხალხი ძალიან ცოტაა, კიდევ უფრო ნაკლებია ანალიტიკური აზროვნების მქონე ადამიანები, ამიტომ მედიის სიმრავლე, რომელსაც პრეტენზია აქვს პოლიტიკური განმანათლებლის როლზე და მოსაზრებათა სიჭრელით ისედაც დეზორიენტირებული ობივატელი შეცდომაში შეჰყავს, ძალიან საზიანოა.

   ხოლო დაბნეული, მერყევი და მის ირგვლივ არსებულ გარემოში მოყოყმანე მოქალაქე სახიფათოა არა მარტო სახელმწიფოსა და საზოგადოებისთვის, არამედ საკუთარი თავისთვისაც, ვინაიდან მისი მერყეობა ფსიქიკური არასტაბილურობის მიზეზია. საქართველოში მკვეთრად გაზრდილი დანაშაული, რომელსაც ქართული პოლიცია ვერ უმკლავდება, მათ შორის - საქართველოსთვის არადამახასიათებელი, როგორიცაა მშობლების მიერ არასრულწლოვან ბავშვებზე სექსუალური ძალადობა, შვილების მიერ მშობლების მკვლელობა, ჩადენილია სწორედ ფსიქიკურად არაადეკვატური, ორიენტირ დაკარგული ადამიანების მიერ, რომლებსაც წაართვეს ტრადიციული ქცევითი სტერეოტიპები და რწმენა - შეურაცხყვეს მართლმადიდებელი ეკლესია და 10 მცნება, ჩაანაცვლეს იგი გლობალისტების - ლიბერტარიანელებისა და ლგბტქი+ თემის სრული თავნებობით.

   დღეს არავის ახსოვს, რომ ბიძინა ივანიშვილი 2012-2013 წლებში, მისი პრემიერ-მინისტრობისას, აწყობდა შეხვედრებს ცალკე - მედიამენეჯერებთან და ცალკე - „ექსპერტებთან“, რომლის დროსაც, ასევე, ქართველ ჟურნალისტებთან ინტერვიუების დროს, სთავაზობდა განსახილველი საკითხებისადმი ანალიტიკურ ლოგიკურ მიდგომას. მაგრამ რაკიღა შენიშნა, რომ მედიის მენეჯერები, ჟურნალისტები და „ექსპერტები“ არ უჭერდნენ მხარს მის წინადადებას საკუთარი გაუნათლებლობისა და ანგაჟირებულობის გამო, ივანიშვილმა შეწყვიტა მათთან პარტნიორული დიალოგის დამყარების მცდელობები და გამოიყენა დიდი ბიზნესის მეთოდები - უბრალოდ დაიწყო მათი მართვა საკუთარი შეხედულებისამებრ, პირდაპირ და ირიბად, ღიად და ფარულად, როგორც ისინი ამას იმსახურებდნენ.

   აი ამიტომ დღეს საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში არაფერი ხდება ივანიშვილის ფაქტორის გათვალისწინების გარეშე, მაგალითად - დღეს ივანიშვილმა შეკრიბა „ლელოს“ „ქოლგის“ ქვეშ რადიკალი ოპოზიციონერები, რომლებსაც 2012 წელს მილიონობით დოლარი დაურიგა და „ქართული ოცნების“ „ქოლგის ქვეშ“ მოაქცია, ამით ივანიშვილმა პრაქტიკულად აიძულა ბანკირი ხაზარაძე ყველა ეს უსუფაშვილი-ნაცვლიშვილი საკუთარი ჯიბიდან გამოეკვება, რითაც საკუთარი ფული დაზოგა, ხოლო ხაზარაძეს საბოლოოდ გააკოტრებს. სხვადასხვა მეთოდების გამოყენებით, ის ყველა ძალით ოპოზიციურ პარტიას, მათ ლიდერებს, ტელეკომპანიებს და მარიონეტულ პრეზიდენტს სალომეა ზურაბიშვილს მიმართავს მისთვის სასურველი მიმართულებით, ყველას თვალში ადევნებს და საჭიროებისამებრ უპირისპირებს ერთმანეთს.

პირველად ვაცხადებ: გამორიცხული როდია, რომ თვით სააკაშვილიც კი საავადმყოფოში სპექტაკლს აწყობს მისი, ივანიშვილის ჩანაფიქრით, მატერიალური დივიდენდების სანაცვლოდ, გადაჭარბებულად ხარბი, ის კვლავ იღებს იმ დოლარებს, რომლებსაც ივანიშვილისგან ჯერ 2003 წლიდან იღებდა. უბრალოდ, საქართველოში ივანიშვილისა და სააკაშვილის პოლიტიკაში ერთდროულად ყოფნა გამორიცხულია, ივანიშვილმა მოიგო, სააკაშვილმა კი წააგო, მაგრამ რევანშის მიზნით დაბრუნდა, ამიტომ ივანიშვილი ღირსეულად ინახავს დამარცხებულ მოწინააღმდეგეს საავადმყოფოში და გულუხვად ანაზღაურებს მის იძულებით დასვენებას.

   ვინც ზემოაღნიშნული ყურადღებით წაიკითხა, ​​არ გაუჭირდება პასუხის გაცემა იმ კითხვაზე, რომელსაც ყველგან მისვამენ თბილისელები და უცხოელი ჟურნალისტები.

   2024 წლის 24 თებერვალს საქართველოს ხელისუფლების ყველა შტოს ლიდერებმა - პრემიერ-მინისტრმა, პარლამენტის თავმჯდომარემ და პრეზიდენტმა, ასევე საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრომ გამოუცხადეს „უპირობო მხარდაჭერა უკრაინასა და უკრაინელ ხალხს ინტერვენტსა და აგრესორთან - რუსეთის ფედერაციასთან გმირულ ბრძოლაში“, აღიარეს უკრაინის ტერიტორიული მთლიანობა და სუვერენიტეტი, დაადასტურეს საქართველოს სრული მხარდაჭერა მომავალშიც, თუმცა მცირე დათქმით - "პოლიტიკური და ჰუმანიტარული".

   ასე რომ, ისინი, ვინც კითხულობს, თუ რატომ დაუდასტურა საქართველოს ხელისუფლებამ უკრაინას მხარდაჭერა სპეცოპერაციის მე-2 წლისთავზე, განიცდის ლოგიკური აზროვნების ნაკლებობას და აი რატომ. თითქოსდა, ერთი შეხედვით ყველაფერი ლოგიკურია - საქართველოს ეკონომიკა არსებობს რუსულ ბაზარზე ქართული პროდუქციის ექსპორტის, რუსი ტურისტების, ფულადი გზავნილების, რუსეთიდან ნახშირწყალბადების, მარცვლეულის იმპორტის და ა.შ. ხარჯზე, ამიტომ საქართველოს ხელისუფლების ლიდერების დეკლარაციები უკრაინის მხარდასაჭერად უადგილოდ გამოიყურება.

   დავამატებ, რომ რუსეთის მოქალაქეების წყალობით, რომლებიც სპეცოპერაციის დაწყების შემდეგ დროებით ან სამუდამოდ გადავიდნენ ბათუმში, გახსნეს აქ ბიზნესი და იყიდეს უძრავი ქონება, აჭარა, რომელიც კინაღამ იქცა თურქეთის პროვინციად - ვილაიეთად, როგორც ეს დაგეგმეს სააკაშვილმა და მისმა დედიკო გიჟულიმ (გიულენის მეგობარმა), ისევ ქართული გახდა!

   ამრიგად, აჭარაში თურქეთის მოქალაქეების სასარგებლოდ არსებული დისბალანსი გასწორდა და ყარსის ხელშეკრულების გამო ამდენი წლის განმავლობაში საქართველოს თავზე დაკიდებული საფრთხე აღმოიფხვრა ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკის შედეგად, რომელიც იქცა ერთადერთ ფარად, რომელმაც დაიცვა აჭარა ფიზიკური და სულიერი ექსპანსიისგან. განა ეს საკმარისი არაა?! რატომ ვერავინ ამჩნევს ამას? ტყუილუბრალოდ როდი ბორგავს ისტერიკაში სალომეა ზურაბიშვილი და ითხოვს „ჩამოთრეული“ რუსების საქართველოდან გაძევებას, რადგან ამით იგი ასახავს ოპოზიციისა და მისი ელექტორატის რუსოფობიურ განწყობებს, რომლებსაც ბიძინა ივანიშვილის „ქართული ოცნების“ ხელისუფლება უგულებელყოფს!

   „მით უფრო ალოგიკურია! - წამოიძახებს ემოციური მკითხველი, - რა საჭირო იყო რუსეთის განაწყენება ასეთი განცხადებებით?! უკრაინამ არაერთხელ უწოდა საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლებას „ამორალური“ რუსეთის წინააღმდეგ „მეორე ფრონტის“ გაუხსნელობისთვის, უკრაინის მოქალაქე სააკაშვილის დაკავებისა და კიევში მის ექსტრადიციაზე უარისთვის, იმისთვის, რომ არ შეუერთდა ანტირუსულ ეკონომიკურ სანქციებს და თითქოსდა თავის ტერიტორიებს, საჰაერო და წყლის სივრცეს უთმობდა უკანონო, მათ შორის, სამხედრო ტვირთების, ტრანზიტისთვის რუსეთში!“.

   ვუპასუხობ და დავიწყებ იმით, რომ კიევის ხელისუფლება „უმადურ“ საქართველოს 2008 წლის აგვისტოში უკრაინის სამხედრო დახმარების მოვალედ მიიჩნევს. მაგრამ განა საქართველოში სამართლებრივი შეფასება მიეცა სააკაშვილისა და მისი რეჟიმის სამხედრო ავანტიურას, რომელიც საქართველოს ტერიტორიის 20% დაუჯდა? რაღაც არ მახსოვს, თორემ სააკაშვილს სამუდამო პატიმრობა მიესჯებოდა საქართველოს მოსახლეობის გენოციდისა და არა სახელმწიფო ფულით პალტოსა და ორიოდე პიჯაკის ყიდვისთვის. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ექს-მმართველი პარტია „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“, მის ტელეკომპანიებთან ერთად, გასამართლდებოდა და აიკრძალებოდა! წინააღმდეგ შემთხვევაში, სააკაშვილის თანამზრახველები, მათ შორის, მმართველ პარტიაში გადასკუპულნი, პასუხისგებაში მიეცემოდნენ პარლამენტში სადეპუტატო სავარძლების დაკავების ნაცვლად! მაგრამ ვინაიდან 2008 წლის აგვისტოში სააკაშვილის პროვოკაციის სამართლებრივი შეფასება ოფიციალურად არ გაჟღერებულა, გამოდის, რომ უკრაინა მართლაც დაეხმარა მაშინ საქართველოს შეიარაღებით, მებრძოლებითა და ინსტრუქტორებით რუსეთის წინააღმდეგ თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობისთვის ბრძოლაში! მაშ, რის საფუძველზე არ უნდა დაეჭირა დღეს საქართველოს უკრაინისთვის მხარი განცხადებით მაინც?! იქნებ საქართველოს მხარი უნდა დაეჭირა რუსეთისთვის, რომელმაც „საქართველოს ოკუპაცია მოახდინა და ემუქრება ისევე, როგორც უკრაინას“, როგორც ამას ზემოხსენებული ქართველი ხელმძღვანელები აცხადებენ? სად არის ლოგიკა?!

   შემდგომ. განა საქართველომ სადმე ოფიციალურად უარყო ევროატლანტიკური კურსი ან განაცხადა „უკრაინა-მოლდოვა-საქართველოს“ ასოცირებული ტრიოდან გასვლის შესახებ?! არა, ასეთი რამ არ მომხდარა, პირიქით - საქართველო ყველგან აცხადებს, რომ მისი საგარეო პოლიტიკური კურსი უალტერნატივოა და ასრულებს ევროკავშირისა და ნატოს ყველა მოთხოვნას. მაშ, რა ეშმაკად არ უნდა დაეფიქსირებინა საქართველოს თავისი პოზიცია უკრაინის მხარდაჭერასთან დაკავშირებით, რომელთანაც საერთო კურსით ხელიხელჩაკიდებული მიემართება, და უკვე მიიღო ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსი?

   მომდევნო არგუმენტი: „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებას დასავლეთის სერიოზული ძალები და ქართული ოპოზიცია რაცხავენ „პრორუსულად“, ადანაშაულებენ საქართველოში კრემლის ინტერესების გატარებაში და დასავლური კურსის ღალატში, რომელსაც მართავს „რუსი ოლიგარქი“ ივანიშვილი. ამიტომ, მათი თქმით, ის უნდა შეიცვალოს ან „ევრომაიდანის“ მსგავსი რევოლუციის, ანდა არჩევნების შედეგად. შეუძლია თუ არა პრორუსულად შერაცხულ საქართველოს ხელისუფლებას, თავი შეიკავოს უკრაინის მხარდაჭერისგან, როცა საქართველოში არჩევნებამდე 7 თვე რჩება? სწორედ დასავლეთის დასამშვიდებლად და საქართველოს სრულ ლოიალობაში დასარწმუნებლად იყო გარკვეულწილად ნაკარნახევი პრემიერების შეცვლა - ღარიბაშვილისა კობახიძით. ვინ მოიგებს, თუ დასავლეთი საბოლოოდ დაასრულებს „ქართულ ოცნებას“, საქართველოში კოალიციურ მთავრობას დასვამს და სააკაშვილს დააბრუნებს?

   და საერთოდ – ღირს კი განცხადებებისთვის ასეთი მნიშვნელობის მინიჭება? მაგალითად, ჯერ კიდევ გუშინ სომხეთი თავს იკავებდა გაეროში და ყველა სხვა საერთაშორისო პლატფორმაზე საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის მხარდამჭერი რეზოლუციებისთვის ხმის მიცემისთვის, ჯერ კიდევ გუშინ რუსეთი საქართველოსთან ერთად კეთილმოაწყობდა ლარსს და დღემდე გაჰყავთ ახალი გზები სომხეთის ინტერესებში, დღეს კი სომხეთი იქცა უკრაინისა და ნატოს მოკავშირედ რუსეთის წინააღმდეგ! ზელენსკის კვალდაკვალ, სავარაუდოდ, ერევანს ეწვევა საქართველოს ახალი პრემიერი კობახიძე, რომელიც უკვე მიიწვია ფაშინიანმა, რომელმაც ახლახან ხელი მოაწერა შეთანხმებას სომხეთთან საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორობის შესახებ. საქართველოს ხელისუფლება უკრაინას უგზავნის ტონობით ჰუმანიტარულ დახმარებას და უერთდება მის მხარდასაჭერად ყველა საერთაშორისო რეზოლუციას, ქართული ოპოზიცია უკრაინაში აგზავნის დაქირავებულებს, რომლებიც რიცხოვნობით პოლონელების შემდეგ მეორე ადგილზე არიან, მაშ, რა მნიშვნელობა აქვს ამის შემდეგ - გააკეთებს განცხადებებს ოფიციალური თბილისი თუ არა?! რატომ მივცეთ დამატებითი საბაბი მტრებს, როცა ქართველებს საბოლოოდ არ განუსაზღვრავთ მეგობრები?! მით უმეტეს, რომ მოსკოვი ამ ყველაფერს გაგებით ეკიდება? რატომ დაიკარგოს მილიონობით დოლარი და ევრო ევროპული და აზიური ბანკებიდან და ფონდებიდან სატრანსპორტო და ენერგეტიკულ სტრატეგიულ პროექტებზე, რომლებიც აკავშირებს აზიას - ევროპასთან, ჩრდილოეთს -სამხრეთთან, დასავლეთს - აღმოსავლეთთან, რაც რუსეთისთვის არანაკლებ მომგებიანია?

არნო ხიდირბეგიშვილი,
ქართული საინფორმაციო-ანალიტიკური სააგენტოს „საქინფორმი“ გენერალური დირექტორი და მთავარი რედაქტორი,
უშიშროების, სტრატეგიული ანალიზისა და საინფორმაციო პოლიტიკის ცენტრის დირექტორი

2024 წლის 26 თებერვალი
საქართველო, თბილისი